AHDE VEFA

AHDE VEFA

AHDE VEFA

Geçiyor zaman dur durak bilmeden hep bir telaş, hep bir kovalamacadan ibaret yaşam. Öyle çok telaşımız var ki ve bu koşuşturmada bir yerlerde düşüp gitmiş insanlık. Ahde vefa desen hak getire.  Hani derler ya bir yudum kahvenin kırk yıl hatırı var. Neden varmış eskiden biliyor muyuz? Çünkü eskiden gönüldenmiş muhabbetler, eskiden eksilmezmiş yürekten sevmeler ve eskiden güzelmiş insanlar. Bunun için de sır kahvede değil, eski insanların vefasındaymış.

Vefa  neydi? Belki bir isim belki de semt adı olarak kaldı. Veya anlayabildiğim kadarıyla dostunun, arkadaşının, yoldaşının zor günlerinde yanında olmak. Elin kolun yetmiyorsa bile onun yanında olduğunu hissettirmek. Sana yapılan iyiliği unutmamak ve bu minvalde elinden geleni yapmaktır. 

Unutmamaktır. 
Unutturmamaktır. 

Hiçbir şey yapamıyorsanız bile güzel bir söz ve güler yüzle karşılamaktır vefa.
Yani şimdikiler gibi menfaat odaklı değildir vefa. Veya adamına göre, rütbesine göre, nüfuzuna göre veya makamına göre davranmak değildir vefa. Yani özünde olmalıdır. Çıkarsız ve menfaat düşünmeksizin Sırf Allah rızası için vefalı olmak. Veya insan olmanın gereği olduğu için vefalı olmalıdır insan. Dostunun iyi gününde görmeden yanında olmaktır vefa. Kötü gününde destek olmaktır vefa. Hiç bir şey yapamıyorsan bile sözle davranışla dostunun yanında olduğunu göstermektir vefa. Vefa dostunun yarasına merhem olmak, dostun ağlarken gülmemek, bir diken için bir gülü soldurmamaktır. Kısacası hiç kimse bana bir şey olmaz demesin. Herkesin mutlaka eşinin, dostunun veya diğer insanların vefasına mutlaka ihtiyacı olacaktır. İyilik yapıp zamanı geldiğinde iyilik görmekte vefadır.

Bakın Ömer Hayyam der ki;

Dünya hep bir çember, dolanıp durduğumuz! 
Ne önümüz belli, ne sonumuz. 
Kim varsa bilen, çıksın söylesin: 
Nereden geldik? 
Nereye gidiyoruz? 

Sonumuzun iyi olması için dostlarımıza, arkadaşlarımıza ve çevremize vefada sorun yaşamayalım ki; Baki kalan gök kubbede hoş bir sadâ bırakalım diyor.
Nerden geldiğimiz nereye gittiğimiz belli olsun. Çünkü İnsan yaptıklarıyla anılır. Gerçek vefalı dostlarınızın olması dileğiyle.